Black metal van Hollandse bodem. Metal die tot je komt met de nachtroep afkomstig uit grommende kelen, gierende gitaren en stampende drums. Elfsgedroch roert in een mytische oersoep en dient deze, als lustig metalmaal, op met hallucinerende smaken.
Wat een plezier heb ik de afgelopen dagen beleeft aan de laatste black metal brouwsels van Elfsgedroch. In een poging recht te doen aan mijn luisterervaring slaan mijn woorden, opgediept uit een kelder van voorhanden zijnde en bij elkaar geraapte beeldspraak, er bijkans van op hol. Na “Op De Beenderen Van Onze Voorvaderen”, “Dwalend Bij Nacht en Ontij” is er “Gedoemd tot de Eeuwige Jacht”. “Elfsgedroch” is een term die teruggaat tot de 12e/13e eeuw, naar Marlaent’s “Spiegel Historiael” en het middeleeuwse gedicht “Karel ende Elegast” waarin “Elfsgedroch” wordt omschreven als het werk van gevallen engelen die, als gezanten van de duivel, afdalen om op aarde hun stinkende werk te doen. Elfsgedroch, de muziek, is, in analogie met recentere mythologie, de muzikale dependance van Tolkien op anabole steroïden, fantasy in overdrive met een grunt vanuit het onderaardse. Wat als Sauron een gitaar zou hebben en een stem aan zijn zieleroerselen zou geven? Elfsgedroch, de band, maakt met Gronings bloed en modder bemeurde songs waarmee het riftekens kerft in de ziel. Bij Elfsgedroch komt het beest met zwartgeblakerd hart in vele namen - van Boezenhappert, Okkerman tot Waternekker.
Zij, die zich toch lieten verleiden
Zij, Die de lokroep niet konden weerstaan
Zij, Werden op een onbewaakt moment
Zij, zij werden dan gegrepen
(Doodsklauwen uit de Algendrab)
Zij, Die de lokroep niet konden weerstaan
Zij, Werden op een onbewaakt moment
Zij, zij werden dan gegrepen
(Doodsklauwen uit de Algendrab)
Het sirenengebrul, onweerstaanbaar galmend in de verte, rekt de teksten op tot aan de rand van de verstaanbaarheid en geeft die daardoor een voorbij de woorden liggende betekenis. Het gevecht van de stem tegen het instrumentarium van zoemende gitaren en rollende drums komt met geheel eigen emoties - zij doet verslag van een reis die zowel loutert als bevreemd. Zij trekt aan de trommelvliezen en bespeelt de zintuigen om er vanuit de kuipbochten van een immer wroetend verlangen naar iets waarachtigs vandoor te gaan met de behoefte alles te willen begrijpen en te omvatten. Hier, in de bekkens van de Noordzee, wordt een gruwelijke werkelijkheid mythisch omkaderd. De muziek, opgetrokken vanuit gewapend beton en geschraagd met stalen einders, voert wars van knellend formalisme weg van de waan van alledag - het is in deze quarantainetijd van extra waarde. Dit zijn soundscapes in de beste zin van het woord. Hier maakt wat wordt opgediend hongerig naar meer.
Een gestalte
Riekend naar zwavel
Zwart als de donkerste nacht
Bulderend, foeterend
(Door de Duivel Gehaald)
Riekend naar zwavel
Zwart als de donkerste nacht
Bulderend, foeterend
(Door de Duivel Gehaald)
Het is de duivel die zijn gram komt halen bij de nietsvermoedende sterveling. De christengod heeft hier, als in de beste black metal-traditie, het nakijken. “Gedoemd tot de Eeuwige Jacht” is een met mythologische middelen opgetuigde black metal mis die getuigt van een diep-romantisch verlangen naar betekenis en iets moois in een onttoverde wereld. Een luisterervaring waar, om het met Novalis te zeggen, aan het banale een verheven betekenis wordt gegeven, het gewone een mysterieus aanzien krijgt en de eindigheid de schijn van de oneindigheid wordt gegund. Luisteren!